Το αφιέρωμα στον Γιάννη Παπαϊωάννου επαναλαμβάνεται στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο

Το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο επαναλαμβάνει την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου το μεγάλο αφιέρωμα στον πρωτεργάτη του «κανταδόρικου» ρεμπέτικου τραγουδιού, Γιάννη Παπαϊωάννου, πάντα με τη στήριξη της οικογένειάς του συνθέτη.

 

Μετά την μεγάλη επιτυχία του αφιερώματος στο θρύλο του ρεμπέτικου, Γιάννη Παπαϊωάννου, το Γυάλινο επαναλαμβάνει την εκδήλωση, για να το απολαύσουν οι τόσοι φίλοι που δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν θέση στις 18 Ιανουαρίου.

 

Την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου, θα θυμηθούμε τον μεγάλο συνθέτη, τον ανοιχτόκαρδο δεξιοτέχνη, το μοναδικό ερμηνευτή.

Θα τον τιμήσουν και θα τραγουδήσουν οι:

Βιτάλη Ελένη
Παπαδοπούλου Πίτσα
Βαμβακάρης Στέλιος
Κοντογιάννης Δημήτρης
Ανδρεάτος Γεράσιμος
Παπάζογλου Σοφία
Δουμουλιάκας Κώστας
Ριτσώνη Λίλυ
Βεργόπουλος Φώτης
Παπαβασιλείου Ι. Σεμέλη
Στεργίου Θωμάς

 

Καθώς και ο γιος του συνθέτη, Παπαϊωάννου Αντώνης

 

Θα συνοδεύσουν τους τραγουδιστές αλλά θα ερμηνεύσουν και εξαιρετικά soli του συνθέτη, οι βιρτουόζοι μπουζουξήδες:

Μάκης Μαυρόπουλος
Μανώλης Καραντίνης
Βαγγέλης Λιόλιος
Νίκος Τατασόπουλος
Γιώργος Ρόκκας
Θανάσης Βασιλάς
Γρηγόρης Βασίλας
Γιώργος Σούκουλης
Παντελής Κωνσταντινίδης
Χρήστος Μπέκας
Θοδωρής Πετρόπουλος
Δημήτρης Βοζίκης
Παναγιώτης Στεργίου

 

Εισηγητής είναι ο Γιώργος Τσάμπρας.

Την επιμέλεια της ορχήστρας έχει ο Παναγιώτης Στεργίου.

 

Την επιμέλεια του προγράμματος αλλά και την διεύθυνση παραγωγής υπογράφει ο Άγγελος Σφακιανάκης - Μικρός Ήρως.

 

Σχεδιασμός ήχου: Γιάννης Μπαξεβάνης

Σχεδιασμός φωτισμού: Φώτης Μπουρής

 

Θα παίξουν οι μουσικοί:

Νίκος Καινούριος, κιθάρα
Τάσος Κάντας, ακορντεόν
Θανάσης Σοφράς, Κοντραμπάσο
Νίκος Τσιατσιούλης, κρουστά

 

Γιάννης Παπαϊωάννου: Μικρό Βιογραφικό

Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1913, στην Κίο της Προποντίδας. Ακολουθώντας τα κύματα των προσφύγων, καταλήγει 9 χρονών στις Τζιτζιφιές. Ψαράς στα καΐκια του Ζέπου, οικοδόμος, φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι, για την επιβίωση. Ποδοσφαιριστής στον Εθνικό...

 

Το «Μινόρε του Χαλκιά», θα τον κάνει να αφήσει το μαντολίνο και να πιάσει το μπουζούκι. Προπολεμικά, πρωτεργάτης του κανταδόρικου ρεμπέτικου, με τη «Φαληριώτισσα» και τη «Μοδιστρούλα»...

 

Τόνωσε τα μεταπολεμικά γλέντια στα βήματα του ζεϊμπέκικου («Πέντε Έλληνες στον Άδη») αλλά και του συρτού («Καπετάν Ανδρέα Ζέπο»). Με τον Οδυσσέα Μοσχονά, με τη Σωτηρία Μπέλλου, με τη Ρένα Ντάλλια... Μαζί της ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Αμερική.

 

Το άστρο του Στέλιου Καζαντζίδη, άρχισε να λάμπει με τις δικές του πενιές και το δικό του παράπονο: «Δεν το περίμενα ποτέ / να φύγεις να μ' αφήσεις...» (Οι βαλίτσες).

 

Η δεκαετία του '60, επανέφερε και ξανατραγούδησε πολύ τα κλασσικά τραγούδια του, με τις φωνές του Μπιθικώτση, της Γιώτας Λίδια, της Καίτης Γκρέυ... Μέσα σ' αυτό το κλίμα, ο ίδιος επιβεβαίωνε την αντοχή της μουσικής του αλήθειας και ελευθερίας: «...στο κάτω κάτω της γραφής τα φράγκα μου χαλάω».

 

Έζησε σχεδόν «40 χρόνια στο πάλκο». Κι από τότε που έφυγε ξαφνικά (2 Αυγούστου του 1972), κοντεύουν άλλα τόσα...

 

Τα χρόνια είναι αρκετά για να επιβεβαιώσουν το πέρασμα της μορφής και της δημιουργίας του, στη συνείδηση του νεοελληνικού λαϊκού πολιτισμού.

 

Γιώργος Π. Τσάμπρας

Πηγή