Sound, time, space: minimal piano recital στο Beton 7

Το Beton 7 μας προσκαλεί την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017 σε ένα minimal piano recital, με τον Νίκο Τσαλίκη, με τίτλο Sound, time, space.

Η παράσταση θα είναι σε 2 μέρη το πρώτο 7.00 με 8.15 και το δεύτερο 9.00 με 10.30 με κοινό εισιτήριο.

Έργα: Ann Southam (1937-2010) “ Simple lines of Enquiry” (Απλές γραμμές αναζήτησης)(2008) 
Morton Feldman (1926-1987) “ For Bunita Marcus” (1985) 

 

Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια τη μουσική αυτή. Πρέπει να τη ζήσεις. Να βυθιστείς στην εμπειρία της. Όποιοι γνωρίζουν και είναι εξοικειωμένοι με το είδος αυτό, το καταλαβαίνουν. Για τους υπόλοιπους είναι μια πρόκληση και ταυτόχρονα μια περιπέτεια.
Η Bunita Marcus έλεγε για το έργο «When I’m listening to this piece I’m drifting and I’m floating, ….» (Όταν ακούω αυτό το έργο αισθάνομαι (σαν) να γλυστράω και να αιωρούμαι....)

Η μουσική χαρακτηρίζεται από δυο βασικούς παραμέτρους. Πολύ αργά και πολύ σιγανά. Σαν ο κάθε ήχος να βγαίνει μέσα από τη σιωπή και να ξαναγυρίζει απαλά σ’ ένα αέναο κενό. Επίσης χαρακτηριστική είναι και η μεγάλη διάρκεια των έργων. Ο πιανίστας Ivan Illic, σ’ ένα πολύ αναλυτικό κείμενο για τον Feldman αναφέρει πως χρειάζεται γύρω στα 12 με 13 λεπτά από την έναρξη του κομματιού για να μπορέσει κάποιος να συντονιστεί με τη ροή και να αρχίσει να το απολαμβάνει. Η αρχική αντίδραση πιθανώς να είναι ένα ξάφνιασμα, μια ενόχληση, ακόμα και δυσφορία . Προσπαθώντας επιμελώς να «κατανοήσουμε» την μουσική γραφή, αυτή ξεφεύγει με χίλιους τρόπους αντιστεκόμενη σε οποιαδήποτε λογική ανάλυση. Το μυαλό λοιπόν δεν βοηθάει. Μόλις όμως το παραδεχτούμε και αφεθούμε απλά και μόνο στην φυσική ακρόαση , τότε αρχίζει σιγά σιγά με ένα μαγικό τρόπο να λειτουργεί! Από κει και πέρα παρασυρόμαστε αμαχητί στην σχεδόν υπνωτική διάσταση της μουσικής . Μπορούμε να «χαθούμε» στην εμπειρία. Όπως αναφέρει ο συνθέτης Cornelius Cardew “Βλέπω την μουσική αυτή σαν μια στενή πόρτα , στις διαστάσεις της οποίας θα πρέπει κανένας να προσαρμοστεί. (κάτι σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων). Μόνο όταν συνηθίζει κανείς στον αμυδρό φωτισμό, μπορεί να αρχίσει να συλλαμβάνει τον πλούτο και την ποικιλία των χρωμάτων! “

Τα δύο έργα που θα παρουσιαστούν είναι από τα πιο σημαντικά του ρεπερτορίου για σόλο πιάνο της εναλλακτικής minimal σκηνής.

Πέρα από τις όποιες μουσικολογικές εκτιμήσεις, με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα στα έργα αυτά, ο τρόπος που συγχέονται τα όρια μεταξύ μικρόκοσμου και μακρόκοσμου , καθώς και των διαστάσεων του ήχου, χρόνου και χώρου, προσφέροντας έτσι σε κάθε ακροατή την δυνατότητα για μια σχεδόν υπαρξιακή εμπειρία , καθ’ όλη τη διάρκεια και σε κάθε στιγμή.

 

Σας προσκαλώ, εδώ στο φιλόξενο χώρο του Beton7, να ανοίξουμε μαζί αυτή την στενή πόρτα της σιωπής και να ανακαλύψουμε τι κρύβεται πίσω της.

Πιάνο: Νίκος Τσαλίκης

 

Πηγή